O arquitecto Daniel Vázquez-Gulías Martínez, naceu en Beariz, Ourense, en 1869. Estou a carreira de arquitectura na Escola Superior de Arquitectura de Madrid, entre 1891-1897. Durante a súa estancia como estudante deixa patentes as súas cualidades co deseño para o Gran Hotel e Balneario de A Toxa, en O Grove, Pontevedra, un anteproxecto que lle serviu para gañar o concurso convocado en 1899 con carácter internacional, onde competiu cos mellores arquitectos do momento.
Paralelamente, traballa noutros proxectos, dende teatros a mercados, pasando a cuarteis, escolas e casas particulares ou mesmo comercios para a pequena burguesía emerxente. Persoa de carácter humanista e un adiantado ao seu tempo, estes aspectos marcarán a súa linguaxe arquitectónica, no que conviven o eclecticismo rexionalista e o modernismo, como asimilacións e contaminacións de elementos vangardistas europeos, aspectos que pode coñecer grazas ás súas viaxes por Europa: o ano 1897 visitou a *École do Beaux Arts de París e a Escola de Arquitectura de Berlín, tamén viaxou a Budapest, Roma, Bruxelas, Viena, Praga ou Xenebra, e estas viaxes marcarán o que é o seu estilo: Desde a introdución dun eclecticismo de corte francés, influenciado por Viollet-lle-Duc, ata o clasicismo barroquizante de Garnier. Da Secesión vienesa, tomará un amplo repertorio de elementos decorativos que foi incorporando nos seus edificios, inspirado por arquitectos como Hoffman, Otto Wagner ou Ollbrich.
Grazas a un tío avó seu embaixador de España na corte Imperial China, puido viaxar tamén a Oriente, desde Hue, Saigón, Shangai ata Pequín, e todas estas viaxes e coñecemento doutras arquitecturas e estilos, alimentan a súa imaxinación, conferíndolle ao seu estilo a orixinalidade que o define e plasma en todos os seus deseños. Ao seu regreso a Galicia, en abril de 1898, converteuse en arquitecto municipal da cidade de Ourense, e a súa gran preocupación será outorgarlle á cidade un plan de ordenación que a configurase, e que non existía ata o momento, o gran mestre arquitecto do modernismo ourensán, bebendo das tendencias culturais do momento, tanto europeas como americanas ou asiáticas. O seu estilo é un modernismo ecléctico.
Neste proxecto de Pombal e Galiñeiro desenvolvido durante esta etapa formativa, e que xamáis chegaría a construirse…, Gulías reflexa claramente as súas influencias orientalistas de finais do XIX e principios do século XX, e que se deixarán notar no deseño de Quioskos e en elementos eclécticos noutros proxectos posteriores.
Fontes: (PATRIMONIO ARQUITECTÓNICO Y DOCUMENTAL DE OURENSE: LA IMPRONTA DEL ARQUITECTO DANIEL VÁZQUEZ-GULÍAS, Virginia Núñez Remacho)